DZIECIĘCE KLIMATY: Jesienna melancholia

Strzępy nieba rozdarte przez wyostrzone drzew czuby

w ptaki zamieniły się nagle i odleciały — niebieskie.

Jak opuszczone gniazda zostają w topolach chmury,

ale i tak w powietrzu utworzą się miejsca próżni.

Liść każdy spada osobno: karminem, cynobrem, purpurą.

Gdybyś stała tutaj, moja śnieżna — i ty byś dostała kolorów...

Liść każdy spada osobno, tworząc górę pod buków górą...

(Andrzej Trzebiński)